Wat is Permacultuur?
Permacultuur integreert land, hulpbronnen, mensen en het milieu door middel van wederzijds voordelige synergieën – het imiteren van de no waste, closed loop systemen gezien in diverse natuurlijke systemen.
Permacultuur bestudeert en past holistische oplossingen toe die op elke schaal toepasbaar zijn in landelijke en stedelijke contexten.
Het is een multidisciplinaire toolbox met landbouw, waterwinning en hydrologie, energie, natuurlijk gebouw, bosbouw, afvalbeheer, diersystemen, aquacultuur, passende technologie, economie en gemeenschapsontwikkeling.
Permacultuur (het woord, bedacht door Bill Mollison
Permacultuur (het woord, bedacht door Bill Mollison, is een portmanteau van permanente landbouw en permanente cultuur) is het bewuste ontwerp en het onderhoud van landbouw productieve ecosystemen die de diversiteit, stabiliteit en veerkracht van natuurlijke ecosystemen hebben. Het is de harmonieuze integratie van landschap en mensen – het verstrekken van hun voedsel, energie, onderdak, en andere materiële en niet-materiële behoeften op een duurzame manier. Zonder permanente landbouw is er geen mogelijkheid van een stabiele sociale orde.
Permacultuur ontwerp is een systeem van het assembleren van conceptuele, materiaal, en strategische componenten in een patroon dat functies om het leven te profiteren in al zijn vormen.
De filosofie achter permacultuur is er een van het werken met, in plaats van tegen, de natuur; van langdurige en doordachte observatie in plaats van langdurige en ondachtelijke actie; van het kijken naar systemen in al hun functies, in plaats van te vragen slechts een opbrengst van hen; en systemen in staat te stellen hun eigen evoluties aan te tonen.
De basis van Permacultuur
Aangezien de basis van permacultuur is gunstig ontwerp, het kan worden toegevoegd aan alle andere ethische opleiding en vaardigheden, en heeft het potentieel van het nemen van een plaats in alle menselijke inspanningen. In het brede landschap concentreert de permacultuur zich echter op reeds bebouwde gebieden en landbouwgronden. Bijna al deze moeten drastische revalidatie en herdenken.
Een bepaald resultaat van het gebruik van onze vaardigheden om voedselvoorziening en nederzetting te integreren, om water te vangen uit onze dakgebieden, en om in de buurt van een zone van brandstof bos dat afval ontvangt en levert energie, zal het grootste deel van het gebied van de wereld vrij voor de rehabilitatie van natuurlijke systemen. Deze hoeven nooit te worden beschouwd als “van nut voor mensen”, behalve in de zeer brede zin van de mondiale gezondheid.
Het echte verschil tussen een gecultiveerd (ontworpen) ecosysteem, en een natuurlijk systeem is dat de overgrote meerderheid van de soorten (en biomassa) in de gecultiveerde ecologie is bedoeld voor het gebruik van de mens of hun vee. We zijn slechts een klein deel van de totale oer- of natuurlijke soortenassemblage, en slechts een klein deel van de opbrengsten is direct voor ons beschikbaar. Maar in onze eigen tuinen, bijna elke plant is geselecteerd om te bieden of te ondersteunen een aantal directe opbrengst voor mensen. Het ontwerp van de huishoudens heeft voornamelijk betrekking op de behoeften van mensen; het is zo mens-gecentreerd (antropocentric).
Dit is een geldig doel voor nederzetting ontwerp, maar we hebben ook behoefte aan een natuur-gecentreerde ethiek voor het behoud van de wildernis. We kunnen echter niet veel voor de natuur doen als we onze hebzucht niet regeren, en als we onze behoeften niet voorzien van onze bestaande nederzettingen. Als we dit doel kunnen bereiken, kunnen we ons terugtrekken uit een groot deel van het landbouwlandschap en natuurlijke systemen laten floreren.
Recycling van voedingsstoffen en energie in de natuur
Recycling van voedingsstoffen en energie in de natuur is een functie van vele soorten. In onze tuinen is het onze eigen verantwoordelijkheid om afval (via compost of mulch) terug te brengen naar de bodem en planten. We creëren actief bodem in onze tuinen, terwijl in de natuur veel andere soorten die functie vervullen. Rond onze huizen, kunnen we water vangen voor tuingebruik, maar we vertrouwen op natuurlijke beboste landschappen om de condensor bladeren en wolken te voorzien van rivieren lopen met schoon water, om de wereldwijde atmosfeer te behouden, en op te sluiten onze gasvormige verontreinigende stoffen. Zelfs antropocentrische mensen zouden er dus goed aan doen om veel aandacht te besteden aan en te helpen bij het behoud van bestaande bossen en om te helpen bij het behoud van alle bestaande soorten en hen een plek te geven om te leven.
We hebben misbruik gemaakt van het land en legde afval aan systemen die we nodig hebben verstoord om onze tuinen en nederzettingen thuis. Als we een reeks ethiek op natuurlijke systemen moeten verklaren, laat het dan zo zijn:
- Onverbiddelijk en compromisloos verzet tegen verdere verstoring van de resterende natuurlijke bossen, waar de meeste soorten nog steeds in evenwicht zijn;
- Krachtige revalidatie van aangetaste en beschadigde natuurlijke systemen naar stabiele toestanden;
- Het opzetten van installatiesystemen voor eigen gebruik op de minste hoeveelheid grond die we voor ons bestaan kunnen gebruiken; En
- Oprichting van planten- en dierenasilen voor zeldzame of bedreigde soorten.
Permacultuur als ontwerpsysteem behandelt hoofdzakelijk de derde verklaring hierboven, maar alle mensen die verantwoordelijk handelen in feite onderschrijven de eerste en tweede verklaringen.
Wij zijn van mening dat we alle soorten die we nodig hebben of kunnen vinden om te gebruiken in onze eigen nederzetting ontwerpen te gebruiken, mits ze niet lokaal welig tierende en invasieve.
