Nattigheid Voelen

Tussen de zware buien door (en erin) was ik vandaag buiten. Er was verder geen hond buiten, ook geen baasjes. Die waren allemaal dicht bij de kachel gekropen. Terwijl het toch zo fantastisch was buiten. Geeft niks. Lekker rustig. Tussen de buien door straalde buiten soms opeens alles. In de plotselinge felle zon ging alles glinsteren. Miljoenen regendruppels. Prachtig. Maar zien is soms niet genoeg.

Vandaag wilde ik het ook graag voelen. De gordijnen van takken, bezaaid met glinsterende druppels. Net alsof ze vol zitten met ontelbaar veel kleine lampjes. Lampjes die soms opeens eraf glijden en op de grond verdwijnen. Daarnaast de boomstammen. Sommigen zo groen, zo strak, zo glinsterend. Alsof het de leerachtige huid van een groot dier was. Groene olifantenpoten in het bos en kikker-achtige knobbels. Zie hieronder.

Als je aan de kletsnatte stammen voelt, dan merk je dat je hand er zo overheen glijdt. Niet ruw…